చెత్తశుద్ధి

 చెత్తశుద్ధి:

ఈరోజు పేపర్ తెరవగానే ఒక ఫోటో నా దృష్టిని నిలిపేసింది. ఆదివారం రోజు విజయనగరంలో జరిగిన రోడ్ ప్రమాద సంఘటన నన్నెందుకో తీవ్రంగా కలిచివేసింది. ప్రమాదంలో కొన ఊపిరితో కొట్టుమిట్టాడుతున్న కన్న కొడుకు ప్రాణాలను కాపాడుకునేందుకు ఆ తల్లి గుండెలవిసేలా రోదిస్తున్న తీరు నన్నెందుకో తీవ్రంగా కలిచివేసింది.  ఈ వార్త పేపర్లో చాలామంది చదివే ఉండవచ్చు కానీ మరోసారి చదివిన తప్పులేదు. విజయనగరం రైల్వే ప్రాంతానికి చెందిన కే గంగాధరరావు తల్లి గోవిందమ్మతో కలిసి ఆటోలో వెళ్తూ, మార్గమధ్యలో పని ఉందని దిగాడు. ఒక రెండడుగులు ముందుకు వెళ్లాడోలేదో ఇంతలో అటువైపు నుంచి వస్తున్నా ట్రాక్టర్ ఢీకొని తీవ్ర గాయాలతో రోడ్ మీద పడిపోయాడు గంగాధర్ ను చూసి ఆటోలో ఉన్న తల్లి గోవిందమ్మ పరుగున వచ్చి లేపేందుకు ప్రయత్నించింది కానీ సాధ్యం కాలేదు. చుట్టుపక్కన చాలామంది ఉండడంతో  అయ్యా బాబు రండయ్యా హాస్పిటల్ కి తీసుకెళదాము అంటూ దారిన పోయేవారందరిని  వేడుకున్నారు, చూసుకుంటూ వెళ్తున్నారు కానీ ఎవ్వరు కనికరించలేదు. తీవ్ర రక్త స్రావంతో కొట్టుమిట్టాడుతూ రోడ్ పై పడి ఉన్న ఎవరు కనికరించలేదు. 5 నిముషాలలో చేరుకోగలిగే దూరంలోనే హాస్పిటల్ ఉన్నప్పటికీ చుట్టుపక్కల వారు మౌనంగా చూస్తూనే ఉన్నారు కానీ ఎవరు సహాయం చేయలేదు. అంతేకాకుండా మొబైల్ ఫోన్ లో ఫొటోస్ మరియు వీడియోస్ తీసుకుంటున్నారే తప్ప సహాయం చేయాలనే ఆలోచన చేయలేదు. ఇంతలో ఎవరో 108  కాల్ చేయగా అంబులెన్సు వచ్చేసరికి గంగాధర్ ప్రాణాలు గాల్లో కలిసిపోయాయి. ఈ హృదయవిదారక ఘటన నన్నెందుకో తీవ్రంగా కలిచివేసింది.

చరవాణి మోజులో చలించని వారు కొందరైతే, ఎవరికి ఏమైతే మనకెందుకులే అని పట్టించుకొనువారు కొందరు. కన్న కొడుకు కళ్ళముందే కొట్టుమిట్టాడుతున్న హృదయవిదారక ఘటన చూసి చూడనట్లు వెళ్తున్న జనాలకు మన చాపకిందికి నీరు వస్తేగాని మనం చెమ్మను గుర్తు పట్టం అన్నట్లుంది. ఈ మధ్య కాలంలో పక్కవాడి ప్రాణాలు పోతున్న మొబైల్ మోజులో పట్టించుకునేవారే లేరనడంలో ఎలాంటి సందేహం లేదు. మొబైల్ ఫోన్స్ రాకతో ఎవడి పిచ్చివాడికే ఆనందం అన్నట్లు వ్యవరిస్తుండటం అత్యంత బాధాకరమైన విషయం. ఇలాంటి సంఘటన మనకు కూడా జరిగితే ఆ బాధ ఎలాఉంటుందో అర్ధం చేసుకున్నవారికే మాత్రమే అర్ధమవుతుంది అంతేతప్ప అర్ధంచేసుకోనివారికి ఇది కేవలం వార్తే.. ఈ దేశంమీద పరాయిదేశం దండయాత్ర చేసిన అర్ధంచేసుకోనివారికి అది కేవలం వార్త గానే అనిపిస్తుంది..

10 పక్కన సున్నా లేకపోతే 10 కి అర్ధమే లేదు. అది కేవలం ఒకటిగానే మిగిలిపోతుంది.

అలాగే 100 పక్కన రెండు సున్నాలు లేకపోతే కూడా ఒకటిగానే మిగిలిపోతుంది.

ఇలా వెయ్యి, పదివేయ్యిలు, లక్షలు, కోట్ల రూపాయలకు కూడా సున్నా లేకపోతే అర్ధం లేదు.

మనకు వెయ్యికోట్ల రూపాయలున్న మనం పక్కోడికి పనికిరానప్పుడు మనం ఎప్పుడు ఒంటరిగానే ఉంటాం. ఆ ఒంటరితనానికి అర్ధం లేదు.. ఆ బతుకు వ్యర్ధమే..

ఆపదలో ఉన్నవారిని ఆదుకోండి, వారి ప్రాణాలను కాపాడండి..

వ్యాసకర్త 

కోట దామోదర్ 

మొబైల్: 9391480475   

తరగతి మరిచిన లింగన్న

 తరగతి మరిచిన లింగన్న:

నా క్లాసుమెంట్ లింగన్న అంటే నాకు ఎందుకో చాలా ఇష్టం. లింగన్న నాతోపాటు ఐదోతరగతి నుండి పదవతరగతి వరకు గుమ్మడవెల్లి స్కూల్ లో చదివిండు. నేను లింగన్న కలిసి లాస్ట్ బెంచ్ లో కూర్చునేవాళ్లం. లింగన్న పక్కన కూర్చుంటే నాకు సార్ చెప్పే పాఠం కంటే లింగన్న చేసే పనులమీదే ఎక్కువ ద్రుష్టి ఉండేది. లింగన్న చూడటానికి బందబస్తుగ ఉంటాడు కానీ మనుసు సున్నితం. లింగన్న పెదాలపై హాస్యం ఎప్పుడు నాట్యమాడుతూనే ఉంటది. అందుకే లింగన్న అంటే అందరికి ఇష్టం. లింగన్న చేసే పనులు అందరిని నవ్వించడమేగాక జీవితాంతం గుర్తుపెట్టుకునేలా చేస్తాయి. ఐదోతరగతి చదువుతున్నప్పుడు ఒకరోజు టీచర్ పాఠం చెబుతూ అనుకోకుండా వెనుక బెంచ్ లో కూర్చున్న విజయ్ ని లేచినిలబడమన్నాడు. విజయ్ వెంటనే సార్ ఏదైనా ప్రశ్న అడుగుతాడేమో అని నిలబడ్డాడు. సార్ దగ్గరకు వచ్చి ఒరేయ్ నెత్తి కటింగ్ చేయించుకోక ఎన్ని నెలలు అయిందిరా, ఏందిరా నీ అవతారం, ఇది నెత్తిన లేక వరిగడ్డిన, గుడ్డెలుగులాగా పెంచినవ్. నువ్వు ఏమి చేస్తావో నాకు తెల్వదు ఈరోజు మధ్యాహ్నం అన్నం బెల్లుకు ఇంటికి పోయి కటింగ్ చేయించుకొని రా లేకపోతే నీ వీపు విమానమోతమోగుద్ది అని సార్ విజయ్ కి చెప్పిండు. సరే సార్ అన్నాడు విజయ్. కటింగ్ చేయించుకోవడం అసాధ్యమే అని సార్ కు తెలుసు విజయ్ కూడా తెలుసు మధ్యాహ్నం అర్ధగంట టైం ఉంటది అన్నం తినడానికి సరిపోదు ఆ టైం. అంత తక్కువ టైం లో చేయించుకోవడం కష్టమే కానీ విజయ్ సరే అన్నాడు. ఇక విజయ్ కి ఏమి చేయాలో అర్ధం గాక నాయి బ్రాహ్మణుడు అయినా లింగన్నను బతిలాడిండు కటింగ్ చేయమని, లింగన్న వయసు అప్పటికి 10 సంవత్సరాలే అయినా తండ్రి విద్యను అలవోకగా నేర్చుకోగలిగిన నేర్పరి. ఆరోజు విజయ్ అన్నం తిన్నాడోలేదో గాని లింగన్న కటింగ్ కోసం ఎదురుచూపు రానే వచ్చే లింగన్న విజయ్ మెడ వంచి కత్తెరతో నెత్తి అంత కట్ చేసిండు. పనిలేని మంగలాయన పిలిచి తలకొరిగినట్లు అడ్డదిడ్డంగా కటింగ్ చేసిండు. ఇక కటింగ్ అయిపొయింది ఇటు స్కూల్ టైం అయింది. స్త్రానం చేయకుండా పోతే సార్ ఏమంటాడో అని విజయ్ భయంతో అక్కడ పక్కనే ఉన్న బకెట్ లో తలపెట్టి శుభ్రం చేసుకుండు. ఈ విషయం వారిద్దరికే తెలుసు. విజయ్ క్లాస్ కు వస్తుండగానే అందరికి ఆశ్చర్యం కలిగింది ఇంత తక్కువ టైం లో కటింగ్ చేయించుకున్నాడని మాకే కాదు సార్ కూడా ఆశ్చర్యం కలిగింది. అడపాదడపా చేసిన కటింగ్ చూసి సార్ నవ్వుతు కటింగ్ ఎవ్వడు చేసిండు రా నీకు అన్నాడు. ఏమి చెప్పాలో తెల్వక మన లింగన్న నే చేసిండు సార్ అన్నాడు. ఆ రోజు లింగన్న పనిమంతుడు అని అందరికి అర్ధం అయింది. అప్పటినుండి ఎవ్వరు జుట్టు పెంచిన లింగన్న కాడికిపోయి చేయించుకోరా అనేది సార్. ఆరోజు జరిగిన సంఘటన నన్నే కాదు మా క్లాసుమెంట్స్ అందరిని నవ్వేలా చేసింది. 

అంతేకాకుండా ఎనిమిదవ తరగతిలో ఉన్నప్పుడు ఓరోజు పరీక్షలు జరుగుతున్నాయి లింగన్న బాగా ప్రిపేర్ అయిండు పరీక్షకు ఈ సారి ఎలైన మంచి మార్కులు రావాలని. పరీక్షా టైం అయింది అందరం కూర్చున్నాం ఎవరి సీట్లో వాళ్ళం. సార్ అందరికి పేపర్ ఇచ్చిండు కొద్దిసేపటికి అందరికంటే ముందే లింగన్న వైట్ పేపర్ ఎక్స్ట్రా అడిగిండు ఇగ రాస్తూనే ఉన్నాడు లింగన్న పేపర్ల దాదాపుగా 10 రాసిండు. సార్ కు ఎందుకో డౌట్ వచ్చింది ఎన్నలేనిది లింగన్న గిన్నిగానం పేపర్లు తీసుకుండు మంచిగా రాస్తున్నాడు అని చూద్దామని లింగన్న దగ్గరకు వచ్చిండు తీరా సార్ పేపర్ చూస్తే లింగన్న రాసె పేపర్ పదవ తరగతి పేపర్. ఒక్కసారిగా సార్ షాక్ అయిండు ఏందిరా లింగన్న నువ్వు ఎనిమిదవ తరగతి కదరా పదవ తరగతి పేపర్ అని చెప్పొద్దా అని సార్ అరిసిండు. ఇగ లింగన్న ఏమి చెప్పాలో తెల్వక నేను చూడలేదు సార్ రాస్తానే ఉన్న అన్నాడు సార్ నవ్వుతు నీకు తెల్వది ఏమి రాశినవ్ రా లింగన్న అన్నాడు అప్పుడు లింగన్న చెప్పిన సమాధానం "నేను చదివింది రాసిన సార్" అందులో ఏముందో కూడా చూడలేదు సార్ అన్నాడు' సార్ నవ్వు ఆపుకోలేక నలుగురిని పిలిచి లింగన్న చేసిన ఘనకార్యం అందరికి చెప్పిండు. అయితే నాకు లింగన్న గురుంచి బాగా తెలుసు ఎందుకంటే నా పక్కనే కూర్చునేది కదా,  పాపం లింగన్న బాగానే చదువుతాడు కానీ గుర్తుకు ఉండదు ఏది అంతేతప్ప చదవక కాదు. పాపం లింగన్నకు చదువైతే అబ్బలేదేమో గాని కటింగ్ షాప్ పెట్టుకొని స్థిరపడ్డాడు.

నేను అప్పుడప్పుడు లింగన్న ను గుర్తు చేసుకొని నవ్వుకుంట ఎంతైనా నా దోస్తు కదా. 

కోట దామోదర్ 

మొబైల్ : 9391480475    

మా నాన్నే స్ఫూర్తి.. TEDx స్పీకర్ ప్రాచీ ఠాకూర్

మా నాన్నే స్ఫూర్తి.. TEDx స్పీకర్ ప్రాచీ ఠాకూర్:

తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లల చదువుల కోసం రేయింబవళ్లు శ్రమిస్తూ, ఎలాంటి కష్టాలు వచ్చినా పిల్లలను ప్రయోజకులుగా తీర్చితిద్దాలనుకుంటారు. ఎంతటి కష్టతరమైన పనులైనా చేస్తూ తమ బిడ్డలు ఉన్నతోద్యోగాలలో స్థిరపడాలని, వారు సమాజంలో ఉన్నత శిఖరాలు అధిరోహించాలని ఎంతో కష్టపడుతుంటారు. అయితే కొద్దిమంది మాత్రమే తమ తల్లిదండ్రుల కష్టాలను గుర్తించి వారి ఆశయాలను నెరవేర్చాలనే సంకల్పంతో ఎంతో అంకితభావంతో ఉన్నత ఉద్యోగాలు సాధించి తల్లిదండ్రులకు ఆదర్శంగా నిలుస్తుంటారు. నేను సాధించిన ఉద్యోగం నా తల్లిదండ్రుల కష్టానికి ఫలితం అని గర్వంగా చెప్పుకునే వారు కొందరు. TEDx స్పీకర్ ప్రాచీ ఠాకూర్ కూడా ఆ కోవకు చెందినవారే.

 నిరాడంబరమైన నేపథ్యం నుంచి వచ్చిన ఆమె కుటుంబానికి పూటగడవడం కష్టంగా ఉండేది. ఉండటానికి సరైన ఇల్లు కూడా లేదు పూరి గుడిసెలోనే జీవనం కొనసాగించాల్సిన పరిస్థితి. పేదరికాన్ని శాశ్వతంగా పారద్రోలే ఏకైక ఆయుధం చదువు ఒక్కటే అని గ్రహించిన ప్రాచీ ఠాకూర్ తండ్రి తన బిడ్డను ఎలాగైనా చదివించాలని పట్టుదలతో గ్యాస్ స్టవ్‌లు, కుక్కర్‌లు బాగు చేసే పనిని ఎంచుకున్నారు. తండ్రి వృత్తి గురించి సహ విద్యార్థులు ఎగతాళి చేస్తున్నారని, తన తండ్రి చేస్తున్న పని గురించి చెప్పుకోవడానికి ఇష్టపడేది కాదు ప్రాచీ. తన తండ్రిలోని కళను, ఆయన పడుతున్న కష్టాలను చూసి చలించిపోయింది ఆమె. తన గ్రామంలోని ఇతర తల్లిదండ్రులు భవిష్యత్తులో ఆడపిల్ల కట్నం కోసం తమ సంపాదనను పొదుపు చేస్తుంటే, తన తండ్రి మాత్రం తన చదువు కోసం డబ్బు  ఖర్చు చేస్తున్నాడనే విషయాన్నీ తెలుసుకుంది. తన చదువుకోసం తండ్రి తన జీవితాన్నే త్యాగం చేస్తున్నాడనే విషయాన్నీ గ్రహించి, మొదట్లో తన తండ్రి వృత్తి గురించి ప్రస్తావించడానికి ఆత్మన్యూనతాభావానికి గురయ్యే ప్రాచీ ఠాకూర్, డిగ్రీ, PhD పూర్తి చేసి ఇప్పుడు వరల్డ్ ఉమెన్స్ టూరిజంలో డైవర్సిటీ స్ట్రాటజిస్ట్ మరియు TEDx స్పీకర్‌గా పనిచేస్తున్నారు. తనను ఎగతాళి చేసిన ప్రతి ఒక్కరి ముందు ఈ రోజు గర్వంగా తల ఎత్తుకుని నిలబడింది. ఇప్పుడు ఆమె తన తండ్రి వృత్తిని గౌరవంగా చూస్తూ గర్విస్తోంది. తన తల్లిదండ్రుల కృషి వల్లే తాను ఈ స్థాయికి ఎదిగానని చెబుతుంటే తల్లిదండ్రులకు ఇంతకంటే ఏం కావాలి?.

కుటుంబ నేపథ్యం, విద్యాభ్యాసం:

 ప్రాచి ఠాకూర్ బీహార్ లోని సుపాల్‌ గ్రామంలో నిరుపేద కుటుంబంలో జన్మించారు. కుటుంబ పోషణ కోసం తండ్రి రోడ్డు పక్కన గ్యాస్ స్టౌ లు రిపేరు చేస్తారు మరియు ఒక చిన్న పాన్ షాప్ నడిపిస్తారు. తండ్రి కి వచ్చే అరకొర సంపాదనతో ఇల్లు గడవడమే కష్టంగా ఉన్నందున తల్లి కూడా బట్టలు కుడుతూ కుటుంబ అవసరాలను తీర్చడానికి అవిశ్రాంతంగా కష్టపడేవారు. ప్రాచీ సుపాల్‌లోని RSM పబ్లిక్ స్కూల్‌లో చదువుతున్న సమయంలో ఓరోజు టీచర్స్ ప్రాచీ ని తన కుటుంబం గురించి రాయమని అడిగినప్పుడు, ఆమె అమ్మ దర్జీ వృత్తి, నాన్న గ్యాస్ స్టవ్ రిపేర్ చేసేవారని రాసింది. ఆ తర్వాత తోటి స్నేహితులు ఆమెను ఎగతాళి చేయడం జరిగింది. స్నేహితుల హేళనకు తట్టుకోలేక ఏడుస్తూ ఒకరోజు తండ్రిని అమాయకంగా అడిగింది, “అందరిలా నువ్వు కూడా ఆఫీస్ లో ఎందుకు పని చేయలేకపోతున్నావు, ఇస్త్రీ షర్టులు ఎందుకు వేసుకోలేకపోతున్నావు అని". ఆ ప్రశ్నకు సమాధానంగా అతను ఆమె కన్నీళ్లు తుడిచి, “జీవితంలో డబ్బు ఒక్కటే శాశ్వతం కాదు”అని చెప్పేవారు. అయినప్పటికీ తండ్రి విలువ గుర్తించలేకపోయింది. కేవలం గ్యాస్ స్టవ్ రిపేర్ చేస్తే వచ్చే ఆదాయం సరిపోదని ప్రాచి తండ్రి వేరే పనులు చేసేవారు. అదే  ప్రాంతంలో అమ్మాయిలు వంట తరగతులకు వంట మాస్టర్ గా కూడా పనిచేసేవారు. అయితే ఒకరోజు ప్రాచీ అనుకోకుండా తన తండ్రి పని వద్దకు వచ్చి, తన తండ్రికి ఉన్న అద్భుతమైన వంట నైపుణ్యాలు తనకెందుకు లేవని ఆశ్చర్యపోయింది. చివరికి ఎవరి టాలెంట్ వారికి ఉంటుందనే విషయాన్ని గ్రహించింది. ఆరోజునుండీ ఆమె తండ్రిని చూసే విధానం మారిపోయింది. సుపాల్‌ పరిసర ప్రాంతాలలో సామాజిక కట్టుబాట్ల ప్రకారం 10వ తరగతి విద్యను పూర్తి చేసిన వెంటనే బాలికలకు వివాహం చేస్తుంటారు. ప్రాచి 10వ తరగతి పూర్తయిన తర్వాత ఆమెను తల్లిదండ్రులు పై చదువులు చదివిస్తుండగా ఇరుగుపొరుగు వారు మరియు బంధువులు డబ్బు ఎందుకు వృధా చేస్తారు, పెళ్లి చేయమని ఎంతోమంది వారిని నిరుత్సాహపరిచినప్పటికీ ఆమె తండ్రి  మాత్రం ఆమెకు చదువు పట్ల విశ్వాసం కలిగేలా విద్యలో రాణించడానికి అవకాశం ఉండేలా పూర్తి మద్దతు ఇచ్చారు. ప్రాచీని వారి గ్రామంలో స్థానిక కార్యక్రమాలకు యాంకరింగ్ చేయడానికి తన వెంట  తీసుకువెళ్ళేవాడు. మొదట్లో యాంకరింగ్ చేస్తున్నప్పుడు సహజంగా కలిగే భయాన్ని పారద్రోలడానికి తన ముందు కూర్చున్న వారిని కేవలం బంగాళదుంప బస్తాలా  పరిగణించమని తండ్రి ఆమెకు సలహా ఇచ్చాడు. ఆవిధంగా ఆమెలో ఉన్న భయం పూర్తిగా తొలిగిచపోయేలా చేసి విశ్వవిద్యాలయాల్లో అతిథి ఉపన్యాసాలు వంటి కార్యక్రమాలలో అనర్గళంగా యాంకరింగ్ చేయడానికి సరైన మెళుకువలు నేర్పించారు. ఆమె ఆతర్వాత పాండిచ్చేరి విశ్వవిద్యాలయం నుండి పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేట్ డిగ్రీని పొందింది. అయినా ఆమె ఈ ప్రయాణంలో ఎదురవుతున్న ఎన్నో అవరోధాలను దృఢ విశ్వాసంతో ఎదుర్కొంటూ మూస పద్ధతులను ధిక్కరిస్తూ, ఆమె  అకడమిక్ ఎక్సలెన్స్ ప్రయాణాన్ని కొనసాగించింది. ఆతర్వాత పాట్నా విశ్వవిద్యాలయం లో బ్యాచిలర్ ఆఫ్ కామర్స్ డిగ్రీని పొందింది.

 ఆడపిల్ల చదువు అవనికి వెలుగు:

 ఆడపిల్లలకు విద్యను అందించడం ఆ కుటుంబానికి మాత్రమే కాక యావత్ దేశానికి వెలుగునిస్తుందనడంలో సందేహం లేదు. ఒకప్పుడు ప్రపంచంలోనే జ్ఞాన భాండాగారాలుగా ప్రసిద్ధి చెందిన నలంద, తక్షశిల, విక్రమశిల విశ్వవిద్యాలయాలు బీహార్లోనే స్థాపించబడినప్పటికీ నేడు ఆ రాష్ట్రం భారతదేశంలోని అత్యంత పేద మరియు నిరక్షరాస్యులైన రాష్ట్రాలలో ఒకటిగా మారడం దురదృష్టకరం. అంతేకాకుండా, బీహార్లో మహిళా అక్షరాస్యతపై పేదరికం, బాల్య వివాహాలు గణనీయమైన ప్రభావాన్ని చూపుతున్నాయి. సుపాల్ ప్రాంత ప్రజలు బాలికల విద్య కంటే బాలుర విద్యకు ఎక్కువ ప్రాధాన్యత ఇవ్వడం విచిత్రం. ప్రాచి తండ్రి ఆలోచన విధానం సుపాల్ ప్రజలకు వ్యతిరేకంగా ఉండటం గర్వించదగిన విషయం. ప్రాచీ నేడు ఉన్నత స్థాయిలో ఉందనడానికి అదే నిదర్శనం. ఆ ప్రాంతంలోని మిగతా తల్లిదండ్రులు కూడా ప్రాచీ తండ్రి లాగా తమ కుమార్తెల కట్నకానుకల కోసం కాకుండా ఉన్నత విద్య కోసం డబ్బు ఖర్చు చేసేలా ఆలోచించగలిగిన నాడు అక్కడి యువతులు కూడా తమ ప్రజ్ఞాపాటవాలతో సమాజంలో ఉన్నత స్థానాలకు చేరుకుంటారు. ఒకప్పుడు తన తండ్రి వృత్తి గురించి బహిరంగంగా చెప్పేందుకు సిగ్గుపడిన ప్రాచీ ఈరోజు తన తండ్రి గురించి ఎంతో గొప్పగా చెప్పుకుంటుంది. తన తల్లిదండ్రులు పెద్దగా చదువుకోనప్పటికీ ఎప్పుడూ తనను  చదువుకోమని ప్రోత్సహించేవారని ప్రాచీ ఓ ఇంటర్వ్యూలో చెప్పింది. ఆర్థిక స్థోమత లేకపోయినా, ఎన్నో వ్యయప్రయాసలకోర్చి తనకు ఉత్తమ పాఠశాలలో నాణ్యమైన విద్యనందించారని తెలిపింది. “ఆడపిల్లలను చదివించడం వల్ల డబ్బు వృధా అని జనాలు అనుకుంటారు, కానీ మా నాన్న తన సంపాదనలో ఎక్కువ భాగం నా చదువుకే వెచ్చించాడు అందుకే ఈ రోజు నేను ఈ స్థితిలో ఉన్నాను” అని గర్వంగా చెప్పుకుంటుంది.

 మనిషి ఏదైనా సాధించాలంటే కావాల్సింది పట్టుసడలని ప్రయత్నం, సాధించాలన్న తపన ఉంటే ఏదైనా సాధ్యమే. మనం ఏదైనా పనిని మొదట ప్రారంభించినప్పుడు ఎదుటివారి నుంచి సహాయ సహకారాలు పొందడం కంటే అవహేళనలు, అవరోధాలు ఎక్కువగా ఎదుర్కొంటాము. అవరోధాలకు భయపడి వెనుతిరిగితే లక్ష్యం చేరడం అసాధ్యం. అవరోధాలను అవకాశాలుగా మలచుకొని లక్ష్య సాధన కోసం ముందుకు సాగిన వారు మాత్రమే విజయం సాధిస్తారనడానికి ప్రాచి జీవితమే నిదర్శనం.

ధృఢ సంకల్పానికి తోడు నిర్విరామ కృషి తోడైతే అసాధ్యాలను సైతం సుసాధ్యం చేయవచ్చని మరోసారి నిరూపించిన "ప్రాచి ఠాకూర్" జీవితం నేటి యువతరానికి ప్రేరణగా నిలుస్తుందనడం ఎంత మాత్రం అతిశయోక్తి కాదు.

 వ్యాసకర్త

కోట దామోదర్

మొబైల్: 9391480475